به نام خدا

تا حالا به این موضوع مهم فکر کردیم که با موجود شیعه بودن و محب امیر المومنین بودن آیا خلوص در عبودیت و بندگیمون نسبت به خدا داریم یا نه خدای نکرده دچار شرک جدید شدیم اون هم از نوع نسخه اصلیش.

اگر نماز می خونیم و قصد قربت داریم واقعا همینطور هست ؟یا فقط لسانی قصد قربت می کنیم؟آیا برای خدامون اعمالمون را یگانه کردیم یا اون هم حدش از زبانمون فراتر نمی ره ؟

نکنه هنوز تو پیچ و خم توحید مونده باشیم نکنه شرک ذاتی تو وجودمون رخنه کرده باشه !

خلاصه در یک کلام بگم اول باید از توحید و یگانگی خدا شروع کنیم و آخر هم یگانگی خودمون البته یگانگی عملمون با قصد جلب رضایت خدا و در درجه بعد هم اعمالمون را همونطور که محبوبمون می پسنده اجرا کنیم بی کم و زیاد.اصلا در احکام خدا سلیقه ای و گزینشی برخورد نکنیم و غربال نکنیم.چون احکام خدا یک گنجینه هستند با هدف سعادت ما .

به امید خلوص در عبودیت و بندگی همه مومنین و مومنات .

التماس دعا : خادمة الزهراء

نوشته های دیگران ()